DIRECTEUR ZIJN IS HELEMAAL NIET UITDAGEND

Potdorie, dat was leuk. Ik schreef een blog “Hoge hakken & een blonde paardenstaart”, vroeg me af of het gelezen ging worden. En kreeg zo onwijs veel reacties. Mooie woorden, feestjes van herkenning, geluiden van verbazing, smiley appjes en toffe telefoontjes. En toen werd het natuurlijk tijd voor deel 2. Denken, denken…. Oh nee dat zou ik niet meer continu doen. Waar kan die nou beter over gaan dan over de meest gestelde vragen naar aanleiding van mijn vorige blog.

Ze werden gesteld in verschillende stijlen. Yo Ingeborg is dat nou lastig, directeurtje zijn? Wat is het tofste wat je hebt geleerd? Vertel me je aller aller grootste uitdaging! En welke tip zou je mee willen geven aan anderen? Dus let op, hier komt ie!

De functie is niet mijn grootste uitdaging

De functie an sich is niet mijn grootste uitdaging. Hoezo, hoor ik je denken, is die dan niet uitdagend? Opschepper!

Tuurlijk, de verantwoordelijkheden over kleine en grote events met betekenis, de grootte van het team en de verscheidenheid aan mensen, de verschillende disciplines in één organisatie en ga zo maar door, allemaal spannend, met regelmaat ook enorm uitdagend en vooral héél tof. De eerste maanden dacht ik dat ik gek werd, dat ik nergens iets vanaf wist. Ok dat overdrijf ik een beetje, maar ik heb meerdere malen gedacht “waar ben ik in godsnaam aan begonnen, waarom wilde ik dit”. Oh wacht, heb ik dat niet alleen gedacht? Ook geschreeuwd? Thuis dan zeker! Jazeker, ask the hubby!

Ik kan er wel omheen draaien, maar het is nou eenmaal zo. Dat heb ik echt gedacht, gezegd en gedaan. En ik schaam me er niet voor. Uiteindelijk is het goed gekomen zou ik willen zeggen, maar het is altijd al goed geweest. Geen zorgen. Ik ben niet gek, ik weet meer dan ik denk, ik weet donders goed welke kant ik op wil en hoe en heb inmiddels wat meer “schijt” aan de wereld gekregen. Ik kies mijn eigen weg, samen met de mensen en het team om mij heen.

De grootste uitdaging zit in mijzelf

Maar wat ik bedoel te zeggen is dat de grootste uitdaging in mijzelf zit. Mijn eigen karakter en gedrag de grootste uitdaging was en nog steeds regelmatig is. Want tijdens het leren, doen, op je snuffert gaan en weer opstaan, knetterhard werken, toffe deals binnenhalen en veranderingen teweeg brengen was ik ook gewoon heel druk met allerlei verwachtingen.

Met de verwachtingen die ik van mezelf had en die ik dacht dat anderen van me hadden. Nogal wat verwachtingen dus en oh lord die zijn groots, soms. Die verwachtingen van mezelf over mijzelf. Te groot soms. En wat de rest van de wereld van je verwacht, dat weten we altijd precies, in ons eigen hoofd. En dat is nou direct de grootste uitdaging.

Er is namelijk maar één verwachting die echt belangrijk is. Dat is namelijk die van de gast.

Er is maar één verwachting belangrijk

Want je kan wel continu druk zijn met wat anderen van je verwachten en wat je denkt dat anderen van je verwachten, maar geloof me…dan ontstaat er niets moois. En als je continu druk bent met de verwachtingen die je van jezelf hebt dan maak je je het jezelf onmogelijk zwaar. Kies je eigen pad, volg je hart (echt volg echt je hart, niet twijfelen, doen!) en luister naar je gast. Dat zijn de enige verwachtingen die de moeite van het druk maken meer dan waard zijn.

Volgende keer lezen wat de reden is waarom ik elke ochtend mijn bed uit kom om naar deze prachtige congres locatie te rijden? Of wil je iets anders heel graag weten, let me know! Je kan altijd contact met me opnemen via telefoon of mail, nodig me beslist ook uit om te linken.