Twee decennia in mijn keuken, mijn plek

Chef-kok Barry aan het woord

Terwijl ik m’n pen oppak (eigenlijk: m’n laptop opensla) en wil gaan schrijven, realiseer ik me hoe bijzonder dit ook echt is. Twintig jaar koken, bakken en belevenissen binnen de Buitensoos.

November 1991. Mijn eerste dag als leerling kok. Een paar maanden daarvoor was ons pand nét geopend. Alles nieuw, glimmende gaspitten, glanzende aanrechtbladen. Ik stond te popelen om de pannen op het vuur te zetten. En ik voelde me direct thuis hier. Mijn keuken, mijn plek.

En toch, na een tijdje lonkte er iets buiten de Buitensoos. Een sterrenrestaurant. Dat leek me wel wat, als jonkie in het vak: de sterren van de hemel koken en bakken. Ik zette de stap. En het was inderdaad alles wat ik ervan verwachtte. Maar iets in me begon te knagen…

Terwijl ik zes of zeven dagen in de week bezig was met doorakkeren, doorbakken, doorroeren en continu culinaire topprestaties leveren – want dat hoort erbij in een sterrenkeuken – kwam een sudderend gevoel steeds meer naar de oppervlakte. Heimwee. Dat was het.

Binnen de Buitensoos voelt het namelijk heel bijzonder. Voor gasten, dat horen we elke dag, en zeker ook voor alle mensen die hier werken. Een familiegevoel, anders kan ik ’t niet omschrijven. En dat gevoel miste ik. Ik wilde terug. En dat was precies wat ik deed. Terug naar mijn keuken, mijn plek.

En geloof me, doorakkeren, doorbakken, doorroeren en culinaire topprestaties leveren, doe ik ook hier in de Buitensoos. Maar wel in mijn keuken, op mijn plek. Samen met mijn Buitensoos-familie. En dat inmiddels al meer dan twintig jaar. Zoals ik als zei: bijzonder. Dat gevoel heb ik nog elke dag.

Oh ja, in twee decennia binnen de Buitensoos maak je natuurlijk nogal wat mee. Dat ga ik met je delen op deze plek. Tot de volgende column!

Barry

Met dank aan Mark Schrijft