MOMENTKRACHT EN FUCK UPS
Zoals jullie waarschijnlijk inmiddels weten ben ik sinds drie jaar directeur van Theater Buitensoos, en de Nieuwe Buitensociëteit. We bouwen hier met een prachtig team aan momentkracht… ja zo zou je het wel kunnen noemen. En we geven mensen het podium, omdat elk verhaal het waard is om te delen. En elk prachtige verhaal een podium verdient. Een podium om mensen te raken, te emotioneren, te inspireren en te delen. Een podium voor prachtige kennis congressen, inspirerende teamdagen, feestelijke jubilea en kneiter leuke bedrijfsfeesten in, Theater Buitensoos. Maar ook vergaderingen, trainingen, coachingssessies en paneldiscussies in de Nieuwe Buitensociëteit.
Het leuke is, we doen het allemaal onder dat ene, al oude dak op die markante plek in Zwolle. Een theater uit 1890, met authentieke allure in een modern jasje. Maar wat heerlijk dat we naast dat prachtige theater nog 30 zalen hebben onder de noemer Nieuwe Buitensociëteit. Dat is gewoon ontzettend handig. Voor die workshops, thematische ruimtes tijdens feestjes. Nou ja voor van alles.
Renovatie
Een paar maanden geleden begon daar het dromen over een renovatie. Een etage die wel toe was aan een likje verf, maar vooral een beetje liefde en aandacht. Maar jemig hé, wat een klus. Dat bedenken. Dat is leuk. En dan wil ik graag dat het er ook gelijk staat. Ik ben nooit zo goed geweest in geduld hebben. Maar zo werkt dat dus niet. Uitdenken, leveranciers benaderen, offertes opvragen, praten, bijschaven, nog meer offertes, vergelijken, nog meer vergelijken, nalezen, controleren etc.. Gedoe! Maar dan ga je eindelijk aan de slag. Dan komt de kick als al het oude wordt afgebroken, de vakmannen door je pand lopen met hun heerlijke humor en broodtrommels en langzaamaan het idee werkelijkheid wordt.
I fucked up
En dan, bam! Kom je tot de conclusie dat je iets nogal essentieels volledig over het hoofd hebt gezien. Ken je zo’n schuifwand die twee ruimtes met elkaar kan verbinden maar ze ook van elkaar kan scheiden? Ja? Nee, dat is niet zo’n wand waardoor je het gapen van de buurman aan de andere kant letterlijk kan horen. Maar een goede. Zo’n wand kan je inschuiven en wordt opgebost (ik weet het, het is een vreemd woord) aan de zijkant van de zaal zodra je hem niet gebruikt. Als je prachtige glazen wanden met zwart gemoffelde stalen kozijnen hebt staan zodat er vooral lekker veel licht binnen komt en de etage ruimte, licht, transparantie ademt wordt je helemaal gelukkig. Totdat je tot de conclusie komt dat die verrekte schuifwand ingeschoven wordt VOOR de glazen gang wand. Met andere woorden, dat ziet er niet uit!!!!! En als hij dan bij het inschuiven ook nog eens ongeveer je enorme hypermoderne touch smart tv van de voet af ramt dan is het gewoon te knullig voor woorden.
Nu kan ik natuurlijk een schitterend verhaal ophangen over hoe voorspoedig die renovatie ging en dat we het allemaal vlekkeloos hebben laten verlopen. Maar hé, I fucked up. Voor een klein stukkie dan. Ik heb mezelf stiekem even hard voor mijn eigen schenen geschopt en toen keihard gelachen. Het is weer opgelost hoor, geen zorgen. Het ziet er picobello uit nu. De tv hangt nog. De wand ook, maar dan aan de andere kant van de zaal.
Met andere woorden, soms doe je iets onwijs doms en wordt het toch heel mooi! De fouten die je maakt typeren je niet, de manier waarop je er mee om gaat en hoe je het oplost wel.
De grootste fout?
En voor het geval je nu denkt joh Ing dit is toch niet de grootste fout die je hebt gemaakt sinds je deze functie hebt. Nee, geen zorgen. Er zijn er nog tientallen. Als je die graag wilt weten dan mag je langs komen en praten we over fuck ups, lachbuien, verhalen die het waard zijn om te delen en al het andere moois. Oh en dan krijg je uiteraard die schitterende nieuwe ruimtes te zien, waar jij jouw verhaal kan delen met jouw gasten en wij voor jou zorgen!
